Ponieważ obrączki symbolizują nierozerwalność związku małżeńskiego, podjęcie decyzji o tym z jakiego materiału wykonać obrączkę nie jest łatwa. Czy będzie to żółte czy białe złoto, czy też platyna lub inny szlachetny materiał…Przede wszystkim muszą one być trwałe, by mogły długo służyć ich właścicielom. Należy również wziąć pod uwagę jaki jest nasz styl oraz noszenie jakiej biżuterii na co dzień sprawia nam największą przyjemność. Będziemy przecież nosić nasze obrączki przez długie lata.
Z pewnością złoto (symbol bogactwa ) ma tę zaletę, że jest miękkim, plastycznym, kowalnym materiałem i można je rozciągać nawet o dwa, trzy rozmiary ( co jest bardzo praktyczną rzeczą ).Wadą natomiast jest to, że złoto dość łatwo się wyciera i traci blask. Bardzo często dodaje się do niego inne metale, by je wzmocnić. Stosuje się to głównie przy obróbce złota 24-karatowego, które jest bardzo miękkie ( a zarazem najcenniejsze ).
Do produkcji obrączek zalecany jest 14-karatowy stop złota, który zachowując piękną barwę i odpowiednią twardość służy nam przez długie lata.
Bardzo docenianym i wdzięcznym materiałem w produkcji obrączek jest platyna, która jest znacznie cenniejsza od złota, nie uczula i nawet jeśli obrączka się przetrze, platyna w dalszym ciągu utrzyma swój kolor. Jest to materiał ciągliwy i odporny na wszelkie chemiczne działanie większości substancji. Dlatego właśnie jest tak bardzo ceniona w jubilerstwie. Obróbka platyny jest trudniejsza od obróbki złota, jest ona również droższym surowcem niż złoto. Warto zauważyć, że platyna występuje w przyrodzie niezwykle rzadko. W stanie wolnym znajduje się ją najczęściej jako stop z innymi podobnymi jej metalami ( pallad, rod, ruten, iryd, osm ).
Mniej popularnym materiałem ( ale również stosowanym ) do produkcji obrączek ślubnych jest srebro – mniej trwałe niż złoto czy platyna, przez co również jest sporo tańsze. Jest ono jednak równie kowalne i ciągliwe co złoto czy platyna. To z pewnością biały, miękki metal o pięknym metalicznym połysku i niezwykłej łatwości polerowania. Często łączy się je z miedzią w wyrobach jubilerskich.
Ciekawostką jest, że wydobyciem zarówno złota jak i platyny zajmowano się już w starożytnym Egipcie. Były to jednak znikome ilości. Platynę brano wówczas za srebro.
Niegdyś złoto występowało bardzo rzadko i mogli sobie pozwolić na nie jedynie najbogatsi. Sytuacja zmieniła się po odkryciu złóż w Ameryce i Australii. Jeśli natomiast chodzi o srebro, to wykorzystywane ono było do celów leczniczych już 4000 lat przed naszą erą.