Adopcja dziecka
Społeczeństwo od najmłodszych lat uczy nas, że rodzina to podstawowa grupa społeczna. Ona pełni najważniejsze funkcję w okresie naszej socjalizacji. Uczy nas jak być istotą społeczną. Rodzice są naszymi pierwszymi nauczycielami. Dzięki nim czujemy się kochani i potrzebni. Opiekują się nami i pielęgnują nas od najmłodszych lat. Pozwalają nam na rozwój swoich zainteresowań i siebie. Każdy z nas chce być potrzebny i kochany. Jednak nie każdemu dziecku dane jest poznać ciepło rodzinnego domu. Z różnych przyczyn losowych dzieci trafiają do domu dziecka. Tam czekają na nową rodzinę i szanse na lepsze życie. Gdy para decyduję się na dziecko posiada w miarę ustabilizowane życie prywatne i zawodowe. Jednak bywa tak, że natura jak i inne środki zawodzą. Wtedy chęć posiadania dziecka skłania pary do adopcji.
Co to takiego adopcja dziecka? Na czym polega?
Otóż, adopcja dziecka to inaczej przysposobienie osoby obcej do swojej rodziny. Stworzenie więzi podobnej do pokrewieństwa. W Polsce wyróżnia się adopcje ze wskazaniem oraz przysposobienie konwencjonalne. Adopcja dziecka ze wskazaniem to forma, która nie ma wielu zwolenników. Tu dziecko trafia do rodziny, którą wybiera matka nie mogąca zając się dzieckiem. Odbywa się to bez obecności ośrodków adopcyjnych. Nie potrzebne są zaświadczenia i wieloletnie starania. Dziecko po urodzeniu trafia do wskazanej wcześniej rodziny. Dlaczego więc nie cieszy się to popularnością? Przecież dzieci bez tułania po domach dziecka, od razu znajdują dom. Jednak obawy są przed rodziną, do której trafiają. Zdanie pedagogów i psychologów jest to rodzina nie sprawdzona i może stwarzać pozory. Kolejna adopcja to przysposobienie konwencjonalne nazywane też blankietowe. Przy tej adopcji dziecka bierze udział ośrodek adopcyjno-wychowawczy. Do spełnienia jest szereg wymagań. Rodzice sprawdzani są przez pedagogów i psychologów. Przyjęty okres adopcji wynosi 9 miesięcy. Tyle zajmuję oszacowanie funkcjonowania danej rodziny.
Jednak jakie kryteria trzeba spełnić, aby móc adoptować dziecko? I jakie są zasady?
Otóż, adoptować można dziecko, którego rodzice nie żyją. Także w przypadku, gdy rodzice zrzekli się praw bądź zostały one odebrane im przez sąd. Adoptować dziecko można po upływie 6 tygodni od jego porzucenia. Dzieje się tak, gdyż rodzic biologiczny w tym czasie może starać się o odzyskanie dziecka. Jednak, gdy po upływie 6 tygodni rodzice podtrzymują swoją decyzję następuję zrzeczenie praw i dziecko może trafić do adopcji. Sytuacja jest trudniejsza w przypadku braku informacji o rodzicach biologicznych. W tym momencie nawet latami trwa odnalezienie rodziców biologicznych, aby prawnie zrzekli się praw. Dzieci w wieku 13 lat i wyżej sami muszą zgodzić się na adopcję.
Adopcyjni rodzice muszą posiadać 5 lat stażu małżeńskiego. Muszą być wolni od nałogów. Ich sytuacja finansowa musi być stabilna. Muszą wykazać, że są w stanie zapewnić szczęśliwy i dobry dom dla dziecka. Rodzice też posiadają wymagania dotyczące wieku i przeszłości rodzinnej dziecka. Dlatego adopcja nie jest prostą sprawą. Bardzo często trwa latami i jest stresująca dla obu stron.