W dzisiejszych czasach coraz więcej dzieci boryka się z różnymi problemami w nauce. Jedną z najbardziej powszechnych i najczęściej spotykanych trudność spotykanych w szkołach to dysleksja. W literaturze można odnaleźć wiele jej definicji jednak nie tak łatwo jest wytłumaczyć, czym ona jest i jak ją rozpoznać.
Ryzyko dysleksji
Ryzyko dysleksji to termin, który pierwszy raz użyła profesor Marta Bogdanowicz podczas XI Ogólnopolskiej Konferencji Polskiego Towarzystwa Dysleksji. Oznacza ona zagrożenie wystąpienia problemów charakterystycznych dla dysleksji w późniejszym etapie rozwoju. Ryzyko dysleksji odnosi się do dzieci w wielu przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które pomimo inteligencji w normie i braku zaburzeń w rozwoju psychoruchowym borykają się ze znaczącymi problemami dotyczącymi nauki czytania i pisania. Bardzo ważne jest to, że dziecko u którego zdiagnozowano ryzyko dysleksji nie musi zostać dyslektykiem. Wszystko zależy od tego jak szybko rozpozna się problem i w jaki sposób się na niego zareaguje.
Dysleksja rozwojowa
Dysleksję rozwojową można zdiagnozować dopiero w V i VI klasach szkoły podstawowej. Tak jak wspomniano powyżej, we wcześniejszym okresie można mówić o ryzyku dysleksji. W Polsce najbardziej znane są wszelkie publikacje dotyczące dysleksji autorstwa profesor Marty Bogdanowicz. Dokonała ona podziału tych specyficznych trudności na:
- dysleksję – problemy dotyczące czytania, z kojarzeniem jaka głoska odpowiada danej literze, czytanie krótkich wyrazów od końca, gubienie się w czytaniu, problem z analizą i syntezą wyrazów, trudności z rozumieniem czytanego tekstu,
- dysgrafię – problemy wiążące się z graficzną dbałością o pismo, trudności z mieszczeniem się w liniaturze, zapisywanie błędnych kształtów liter, różnych wymiarów i nachyleń, zbyt mocny nacisk narzędzia piśmienniczego na papier, przez to powstają dziury w kartkach, zamazany tekst, wolne i nieczytelne pismo,
- dysortografię – problemy dotyczące pisanie, szereg błędów ortograficznych mimo znajomości zasad ortograficznych, opuszczanie, przestawianie, omijanie, dodawanie liter, pisanie liter w odbiciu zwierciadlanym, pomijanie znaków interpunkcyjnych i znaków zmiękczeń, łączenie kilku wyrazów w jeden długi lub rozbijanie długiego wyrazu na kilka krótszych.
Ważne jest to, że dysleksja to nie tylko problem związany z pisaniem i czytaniem. Dzieci, które się z nią borykają doświadczają również wielu problemów z innymi przedmiotami. Największe trudności mogą się wiązać np. z historią, matematyką, czy muzyką.