Zaburzenia konwergencji – co to za przypadłość i co ją powoduje?

Zaburzenia konwergencji – co to za przypadłość i co ją powoduje?

Zdrowy wzrok znacznie przyczynia się do komfortu życia. Dzięki prawidłowemu widzeniu jesteśmy w stanie swobodnie pisać lub czytać bez pomocy chociażby szkieł kontaktowych. Należy pamiętać, że z dbania o oczy nikt nie jest zwolniony. Nawet dzieci lub dorośli, którzy widzą bez żadnych zastrzeżeń. Jakie mogą być przykładowe schorzenia obejmujące wzrok? Zaburzenia konwergencji to przypadłość, która stwarza problemy przy obserwacji obiektów, położonych nie dalej niż 3 metry od oka.

Co to są zaburzenia konwergencji?

Zaburzenia te sprawiają, że mamy problemy z widzeniem przedmiotów, które znajdują się blisko nas. Bardzo często to zaburzenie występuje na wczesnym etapie nauki dziecka. Co za tym idzie, młody uczeń może mieć trudności w nauce czytania lub pisania. Między innymi z tego powodu uczęszczanie na wizyty kontrolne do okulisty jest bardzo ważne.

Jakie są objawy?

Zaburzenia konwergencji mogą objawiać się u dzieci między innymi:

  • trudnościami ze zrozumieniem czytanego tekstu
  • większą ilością poświęconego czasu na przepisywanie informacji z tablicy
  • dłuższym pisaniem zdań
  • problemami z koncentracją
  • przecieraniem oczu podczas czytania

Do czego mogą prowadzić zaburzenia konwergencji?

Prawidłowa konwergencja wzroku jest nie tylko ważna podczas patrzenia na przedmioty z bliska, lecz także odgrywa dużą rolę w prawidłowym, obuocznym widzeniu. Zaburzenia jej mogą prowadzić między innymi do: bólu głowy, pieczenia, swędzenia czy łzawienia oczu, podwojenia obrazu, a także bólu oczu. Najczęściej te objawy widoczne mogą być podczas czytania.

Jak leczyć zaburzenia konwergencji?

Najczęściej stosowana metoda w tym zaburzeniu jest wykorzystanie ćwiczeń ortopedycznych. Jednakże istnieją przypadki, w których konieczne może okazać się przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego. Najważniejsze jest jak najszybsze wykrycie problemu. Dzięki temu mamy największe szanse na skuteczne wyleczenie się z zaburzenia. Wśród ćwiczeń możemy wyróżnić te stosowane w domu oraz przy pomocy specjalisty.

Ćwiczeniem, które młody pacjent może wykonywać samodzielnie w domu jest np. zdanie z wykorzystaniem długopisu lub ołówka. Dziecko zbliża ołówek do twarzy, aż do momentu, gdy obraz będzie podwojony. Ćwiczenie ma na celu zmniejszenie dystansu od oczu, przy którym dochodzi do podwojonego obrazu. Zaleca się przeprowadzać ćwiczenia w zaciszu domowym od 12 do 16 tygodni.

Ćwiczenie z pomocą specjalisty zdaje się być bardziej skuteczne. Do ćwiczeń wykorzystywane są specjalne przyrządy zwane rotatorami. Za pomocą nich można wykonywać między innymi pracę koordynacyjną (oko-ręka).